Korten inhoold:
’t Verhoal geet oawer ‘n eegnwies boskearlke. Hee heet IEKUS en wont met zinne femilie in ‘t Groot Bruninkbos in Eanske. Op nen kolen weenterdag koomp he, tot zin groten skrik in ‘t bos nen helen groten hoond tiegen. Met dissen hoond, BORIS, en zinnen baas, RIET, belef he oallemoal spannende, mear vuural oonderwiezende beleawnisse.
Op ‘t plaatje zee’j IEKUS, en dreks kö’j zeen how klean of he is. Hee veendt dat glad neet plezerig a’j zegnt dat he klean is, doarumme zeg ik mear: Hee is zo groot as ‘n pak suuker. A’j good kiekt kö’j ok zeen dat he wat oarigs op zin heuwd hef, nen kastanjeskelle. Hee verteelt oe zeelf in ‘t book woerumme of de D’LOMOOS ( zo heet zin völkske) dat dreagnt. Ok an zinne veute zee’j rare skeuntjes, die zint emaakt van ‘t skelke van beukenötjes. D’LOMOOS dreagt’ leefst kloompen, allenig neet as ‘t glad is boeten. As der snee lig zint kloompen neet zo makkelijk, iej wordt der ok zo groot van. Doarum dreagt zee disse puntige skone in plaatse van de kloompen.
Wat maakt dit book now zo biezunder?
-‘t is op riem en da’s heel makkelijk te leazen vuur keender die meuite hebt met leazen.
-Eelk “riemke” besteet oet 2 of 4 riegels, better te oawerzeen dan’ volle bladzeaide.
-‘t Book is tweitalig, waant biej IEKUS thoes proat ze plat.
-De beaide teksten stoat nöast mekaar en loopt zowat aaltied gelieke op.
Mangs is ‘t ummezetten van’ stuk wat meuilijker en dan löp’t wat oet.
-’t Book wil ok vertellen oawer da’j respekt mötten hebben vuur mekaar en vuur de netuur.
-En wa’k abseluut neet möt vergetten: Iej könt’ ok nog vuurleazen waant doar leent de Tweantse sproake zich onmeunig good vuur.
________________________________________________________________
“Ik heet IEKUS” is in de eerste plaats een spannend, leuk verhaal dat gelezen, maar ook voorgelezen kan worden. Daarnaast heb ik geprobeerd tussen de regels door een beetje respect voor de natuur mee te geven. Iets waar mijn vader ons van jongs af aan op heeft gewezen: Hij kende elk dier, elke plant en boom bij naam. In de derde plaats en voor deze uitgave eigenlijk de belangrijkste: Het dialect weer onder de aandacht te brengen.